Over hengels, otters en niet zo bange wezels...
Meer dan vissen, zo luidde de titel van mijn vorige bericht. Andersom had ook gekund, vissen is meer… Vissen is immers veel meer, meer dan enkel vis vangen. Het is voor mij een onderdeel van een groter geheel, de samenhang waar ik graag in op ga en deel van word. Met de hengel in de hand langs de waterkant. Speurend naar beroering in het oppervlak en naar ander bewijs van activiteit onder water. Ik tracht het water te lezen, probeer de kenmerkende hoekjes te herkennen. Zoals het half vergane overblijfsel van een stuk walbeschoeiing dat een stukje schaduw werpt en waar het onder de kant vast en zeker iets dieper is. Of de restanten van waterplanten van afgelopen zomer, nu nog net zichtbaar boven de bodem. En die overhangende boom, de klassieke stek. Veelbelovend, maar ook een stek die, zo weet ik, graag spinners, streamers en ander tuigage verzamelt in haar takken. Zo zijn er meer eigenaardigheden in elk water. Plekken waar de snoek zich graag ophoudt en de karper misschien rondscharrelt.
